کد مطلب:90370 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:121
واژه ها تجمل: خود آراستن، زیور بستن، خودآرایی، جاه و جلال. جمع آن: تجملات. فاقه: نیازمندی، فقر، تنگدستی. ترجمه: در عین تهیدستی آراسته اند. شرح: یعنی در عین نیازمندی و تنگدستی، آنچنان خود را آراسته اند كه گویا نیازی در بین نبوده و در سختی روزگار خویشتن دارند، تجمل: صبر علی الدهر و لم یظهر علی نفسه.» و به تعبیر دیگر، پرواپیشگان با آن تنگدستی و فقری كه دارند، هرگز زبان به شكایت نگشوده و به مردم، نیاز خود را اظهار نمی كنند، بلكه برعكس با خود آراستن، چنان وانمود می كنند كه غنی و بی نیازند و این حالت از قناعت و رضا، از تقدیر الهی [صفحه 324] نشات گرفته و گویای همت والای آنهاست. «ان الله یحب الجمال و التجمل و یبغض البوس و التبائس.»: خداوند متعال، زیبایی و خودآرایی را دوست دارد و در هم ریختگی و زاری فقیرانه را كراهت و دشمن دارد. پرواپیشگان چنان در مشكلات شكیبایند كه در عین فقر و ناداری، جاه و جلال خود را نگهداری نموده و با خودآرایی و تجمل، در دید افراد ناآگاه، بی نیاز دیده می شوند. قرآن می فرماید: «یحسبهم الجاهل اغنیاء من التعفف تعرفهم بسیماهم لا یسئلون الناس الحافا.»: فرد بی اطلاع، آنان را توانگر می پندارد. آنها را از سیمایشان می شناسی. با اصرار (چیزی) از مردم نمی خواهند.
«و تجملا فی فاقه»
صفحه 324.